"Goed zijn voor elkaar, voor elkaar zorgen, dat zijn de belangrijkste dingen die ik naar buiten wil brengen,
als we het samen doen, is het een stuk makkelijker dan wanneer we het alleen doen."
-Matt Anderson

Op 10 maart a.s. verschijnt "The Big Bottle of Joy", het nieuwe album van de in het dorpje Perth-Andover in de Canadese provincie New Brunswick geboren Matt Andersen via Sonic Records. Het is de opvolger van "House To House" dat vorig jaar verscheen en "Halfway Home By Morning" uit 2019, van deze gelauwerde bluesman, die we kennen omwille van zijn dreunende stem die de blues zingt met kracht en passie. De Canadees heeft de wereld rondgereisd en prestigieuze internationale prijzen gewonnen voor zijn live shows en opnames. Hij wordt erkend als een serieuze aanwezigheid op het podium en in de studio treedt hij meestal op met anderen. Deze keer doet hij het met een achtkoppige band die de artiest heeft samengesteld om de mix van rauwe blues-rock, opzwepende Americana, bedachtzame folk en extatische gospel te brouwen. Andersen's ensemble bestaat dan ook uit enkele van de besten van de Oostkust - met Reeny Smith, Haliey Smith, Micah Smith (zang), Geoff Arsenault (drums), Mike Farrington Jr. (bas), Cory Tetford (gitaar), Kim Dunn (piano) en Chris Kirby (orgel) en werd samengesteld met de specifieke kracht van elke artiest in gedachten. Van daaruit werden stemmingen en arrangementen van composities op maat gemaakt om hun respectieve talenten te benadrukken. Opgeklommen van muziekcafe’s naar grote zalen en festivals, levert Andersen met dit nieuwe album zijn tiende de studioalbum af.

We hebben met Rootstime, Matt Andersen die zijn muzikale carrière in 2002 begon, al veel zien spelen, meestal altijd solo - alleen hij en een akoestische gitaar - en met band tijdens het Moulin Blues festival in Ospel, en we waren steeds onder de indruk van de manier waarop zo'n grote man zo fijnzinnig kan zingen en gitaarspelen. Zijn vorige albums, waarop regelmatig vrienden en collega-muzikanten te horen zijn, geven altijd de indruk dat ze van een solo-act zijn. Wanneer Andersen het podium betreedt, brengt hij een leven lang muziek in elke noot die hij speelt. Zijn nieuwe album, "The Big Bottle of Joy", gaat over zwaarbevochten feesten, een dozijn songs doordrenkt met rauwe bluesrock, opzwepende Americana, bedachtzame folk en extatische gospel. Andersen's aanwezigheid op het podium, ondersteund door zijn spectaculaire live band, ook The Big Bottle of Joy genaamd, is gebaseerd op tientallen jaren ervaring in stoffige clubs, slecht verlichte bars en grote theaters over de hele wereld. In de studio heeft hij altijd dezelfde aandacht voor detail en toewijding aan het vak gebracht als in zijn liveshow, en het resultaat - een veelzijdig en aangrijpend oeuvre - heeft hem meer dan 22 miljoen streams op Spotify en 26 miljoen views op YouTube opgeleverd. Naast headliner voor grote festivals, clubs en theaters in Noord-Amerika, Europa en Australië, heeft hij het podium gedeeld en getoerd met Marcus King, Beth Hart, Marty Stuart, Greg Allman, Tedeschi Trucks Band, Randy Bachman, Jonny Lang, Serena Ryder, en meer. Andersen won de 2013 en 2016 European Blues Awards voor Best Solo/Acoustic Act, was de allereerste Canadees die de hoogste eer behaalde in de categorie solo op de 2010 International Blues Challenge in Memphis, won de CIMA Road Gold award in 2015 en won meerdere Maple Blues Awards.

Vanaf de eerste noten van openingsnummer "Let It Slide", hoewel het duidelijk Matt Andersen is, die zingt, klinkt het toch als een hele band die op dreef is. Het album gaat op dezelfde elan verder, met alle tinten blues in de aanbieding, plus een flinke dosis gospel wanneer je dit het minst verwacht. Zelfs volgens de hoge normen van Matt Andersen zijn er genoeg uitzonderlijke muzikale schatten die zowel oude als nieuwe fans in vervoering zullen brengen en verrassen. In het tweede nummer "So Low Solo", is er een funky en vegend Hammondorgel dat komt en gaat terwijl Andersen en zijn heerlijke achtergrondzangers klinken alsof dit opgenomen is in een kerk in Memphis. Het BB King klinkende "Golden" heeft alles in zich, gitaar nerds zullen meer dan gelukkig zijn met dit album, maar FYI Matt Andersen is erg van de 'less is more' school van gitaar spelen, zijn solo's worden gemeten in seconden in plaats van minuten, en zijn nummers zijn er des te beter door. Als gevolg dat zijn songs je hart als een klem in de keel kunnen raken! Halverwege het album gaat Matt helemaal los als een Joe Cocker met het punchy en funky "What's On My Mind" en ik gebruik dat compliment niet lichtvaardig .... het is 100% Geweldig met een hoofdletter G! Ook in intiemere momenten, zoals in de sfeervolle ballade "Only An Island" zijn verwijzingen naar de jonge Joe Cocker heel terecht. Het afsluitende "Shoes", is een lief en bijna Keltisch liefdesliedje, met dank aan het fluwelen en sympathieke accordeon die me beelden doet oproepen van een grijze haven ergens aan de oostkust van Canada.

In alle opzichten is dit een album dat je 's avonds laat opzet, het licht laag zet en je met een geliefde onderdompelt in zijn schoonheid, met als grootste uitschieters, het hitgevoelige "Hands of Time" en "Rollin' Down The Road" dat allerlei muzikale ingrediënten in zich heeft, een swampy Memphis stijl melodie, barrelhouse piano en orgel, zinderend gitaarspel en Andersen die beter in en uit de mix glijdt. Ik kan niet zeggen of dit Matt Andersen's 'beste album' tot nu toe is, omdat het zo heel anders is dan alles wat daarvoor is verschenen, en dat is een moedige beslissing die elke muzikant in dit stadium van zijn carrière neemt. Persoonlijk denk ik dat het de juiste beslissing is, omdat hij nog steeds solo kan toeren en deze songs in dat formaat kan aanpassen, maar wanneer de financiën het toelaten kan hij deze groep spelers bijeenbrengen voor incidentele concerten die ongetwijfeld voor altijd in het geheugen gegrift zullen blijven. Hoe het ook zij, met verve komt Matt Andersen nu ook erg sterk voor de dag met "The Big Bottle of Joy", waarbij deze getalenteerde muzikant gewoon wil uitdrukken wat er in zijn hart en geest omgaat. Hou je van schitterende rootsmuziek, dan is dit album beslist geen miskoop.